مرور صفحه نخست روزنامه‌های اقتصادی کشور ـ 7 مهر ۱۳۹۸

روزنامه در تلویزیون

برندگان بازار نفت پس از حمله به آرامکو

روزنامه ایران در گزارشی نوشت : گرچه از حمله پهپادي به پالايشگاه عربستان، بيش از دو هفته مي‌گذرد، اما آمارهاي كشتيراني و واردات و صادرات نفت خام نشان مي‌دهد كشورهاي عراق، امارات و روسيه برندگان اين حمله هستند. اين حمله كه 5 درصد از عرضه نفت در جهان را مختل كرد، علاوه بر افزايش نه‌چندان قابل توجه قيمت نفت، باعث گرايش مشتريان نفت عربستان به كشورهاي ديگر شد. با وجود اينكه عربستان ساعاتي پس از حمله اعلام كرد بازار نفت را با استفاده از ذخاير استراتژيكش حفظ مي‌كند، اما مشتري‌هاي آسيايي به خصوص كره جنوبي و هند به دنبال كشورهاي توليدكننده ديگري هستند. هر چند پشت حمله به آرامكو مقاصد سياسي است اما برندگان آن قطعا كشورهاي توليد‌كننده نفت هستند.طبق اطلاعات گلدن ساكس، عربستان تا قبل از حمله عربستان به صورت ميانگين روزانه 7.24 ميليون بشكه نفت صادر مي‌كرد كه در ماه اوت به 6.71 ميليون بشكه رسيد. در روز‌هاي پس از حمله اين ميزان به صورت ميانگين 5.38 ميليون بشكه در روز بود.

قانون چطور از قراردادهای نفتی حراست می‌کند؟

روزنامه تعادل در مطلبی نوشت: تاریخ پرفراز و نشیب قراردادهای نفتی در ایران از منظر افکار عمومی هر دو مرز «امتیازدهی بیش از حد» و «سختگیری بر پیمانکاران خارجی» را تجربه کرده است. همین ورود افکار عمومی به این ماجراها باعث شده است در بستر اظهارنظر در فضای غیرتخصصی اتفاق‌های عجیب و غریبی رخ بدهد؛ از تجمع جلوی وزارت نفت در مخالفت با یک مدل قراردادی تا اخیرا «افشای» آنچه مدیرعامل یکی از شرکت‌های نفتی آن را اسناد محرمانه یک قرارداد توصیف می‌کند. ماجرا به انتشار برگه‌ای از سوی امیر خجسته نماینده مجلس شورای اسلامی مربوط به یک قرارداد در شرکت نفت و گاز پارس با شرکتی اماراتی برای نصب سکوی مسکونی در پارس جنوبی برمی‌گردد که محمدرضا مشکین‌فام مدیرعامل این شرکت آن را نوعی «افشای» اسناد مناقصه توصیف کرده و چند روز بعد از انتشار، در جمع خبرنگاران گفت: «با چنین اتفاق‌هایی دیگر هیچ شرکت خارجی یک برگ دست ما نمی‌دهد.» اما فارغ از اینکه آیا برگه‌ای که از سوی خجسته در اختیار بولتن‌نیوز قرارداده شده جزو اسناد طبقه‌بندی شده بوده یا نه آنچه که از این اتفاق افکار عمومی را نگران کرده است این است که قانون‌گذار چه تدابیری برای حفظ اسناد و برگه‌هایی که در یک مناقصه نفتی رد و بدل می‌شوند اندیشیده است؟

تعادل در ادامه نوشت: با تغییر فرمت قراردادها به IPC جنجال زیادی پیرامون این قراردادها به وجود آمد. بخش از حواشی به ماهیت قرارداد مربوط می‌شد که به گفته برخی از منتقدان امتیازات زیادی را برای شرکت‌های خارجی در نظر گرفته است. مقاله‌ای که با عنوان «بررسی قواعد اختصاصی قراردادهای بالادستی نفت با تاکید بر قرارداد جدید نفتی موسوم به IPC» به نگارش «سام محمدی»، «فخرالدین اصغری آقمشهدی» و «محمدجواد حاجی‌حسینی» که در سال 1394 در «دوفصلنامه حقوق اداری» انتشار یافت، درباره قراردادهای IPC اظهار می‌کند که «ساختار‌ای.پی.سی به گونه‌ای است که جایگاه کارفرما نسبت به قراردادهای بیع متقابل تقلیل می‌یابد و اساسا در‌ای.پی.سی، کارفرما به معنای سابق وظایف خطیری ندارد. زیرا پیمانکار تمام دوره توسعه و تولید را در اختیار دارد و هر عملکردی نتیجه خود را در میزان تولید نشان می‌دهد و بر سود پیمانکار تأثیر می‌گذارد که این موضوع حاکی از آن است که این قرارداد نمی‌تواند الگوی مناسبی برای نظام قراردادهای نفتی باشد.