روزنامه در تلویزیون

پالایشگاه سازی اقتصادی  راه چاره است

روزنامه تعادل در گزارشی نوشت : در حالی که موج فشارها به وزیر نفت در 2 هفته اخیر به طرز محسوسی فروکش کرده بود دیروز، اسدالله قره‌خانی، عضو کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی با اشاره به نشستی که عصر روز سه‌شنبه با حضور بیژن زنگنه، وزیر نفت و سعید محمد اسلامی، فرمانده قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیا(ص) در کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی برگزار شد، به شانا گفت: «در این نشست به همکاری دوجانبه وزارت نفت و قرارگاه خاتم‌الانبیا(ص) برای توسعه پتروپالایشگاه‌ها پس از تدوین آیین‌نامه‌های اجرایی و تصویب آن از سوی دولت، اشاره و مقرر شد این همکاری با توسعه فعالیت پتروپالایشگاهی شرکت پالایش نفت آناهیتای کرمانشاه توسط قرارگاه خاتم آغاز شود.»قره‌خانی همچنین بیان کرد که قرار است قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیا (ص) در زمینه ساخت پارک‌های پتروشیمی، تکمیل ظرفیت تولید پالایشگاه میعانات گازی ستاره خلیج‌فارس و دیگر پروژه‌های صنعت نفت با وزارت نفت همکاری کند.عضو کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه کمیته‌ سه‌جانبه‌ وزارت نفت، قرارگاه خاتم‌الانبیاء(ص) و مجلس شورای اسلامی تشکیل خواهد شد تا مشکلات و برخی چالش‌های پیش‌رو برطرف شود، تصریح کرد: «اگر مشکل قانون‌گذاری در فعالیت‌های این دو مجموعه وجود داشته باشد مجلس نیز بدون تردید به‌منظور همکاری هرچه بیشتر ورود خواهد کرد.»

در بخش دیگری از این گزارش آمده: روزنامه تعادل در مصاحبه‌ای تلفنی از مهدی حسینی، رییس کمیته بازنگری در قراردادهای نفتی پرسید که آیا اعطای خوراک رایگان به پالایشگاه‌ها و پتروپالایشگاه‌های تازه تأسیس سیاست حمایتی مناسبی است و می‌تواند کمک کند که این صنایع در درازمدت به توجیهی اقتصادی برسند یا خیر؟ حسینی در این خصوص بیان کرد: «اصولا برای آنکه پروژه‌ای منطقی باشد و برای سرمایه‌گذار که به دنبال کسب سود است و وزارت نفت که به دنبال ایجاد هماهنگی در صنایع با توجه به برنامه‌های آینده حوزه نفت است هم‌خوانی داشته باشد، پروژه باید توجیه اقتصادی داشته باشد. در تئوری «فیزیبیلیتی» یا اقتصادی بودن پروژه‌ها، هر پروژه‌ای که از ابتدا با اما و اگر و کمک گرفتن شروع شود، با گرفتاری روبرو شده و در نهایت با شکست روبرو خواهند شد. بنابراین خود پروژه باید از ابتدا بر پایه‌های محکمی استوار شود.» وی افزود: «گاهی تحت تأثیر شرایطی خاص یا فشارها ممکن است پروژه‌هایی تعریف شود. به عنوان مثال ممکن است یک پروژه 50 هزار بشکه‌ای تعریف شود، اما در ادامه وقتی به شرایط بازار نگاه می‌کنیم می‌بینیم که این روزها پروژه پالایشگاهی زیر 100 هزار بشکه‌ای اقتصادی نیست. یا یک تکنولوژی خاص را انتخاب می‌کنیم و بعد متوجه می‌شویم که این تکنولوژی‌ها گران تمام می‌شوند و بازده خوبی هم ندارند، در صورتی که تکنولوژی‌های مدرن وجود دارد که همان کار را ارزان‌تر و با بازده بهتر انجام می‌دهد.»

موازنه قدرت و مسئولیت

دنیای اقتصاد در یادداشتی  نوشت: محدودیت‌های ایران نیز در تنگه هرمز اندک نیستند. اول اینکه، در حدود ۹۰ درصد تجارت خارجی ایران وابسته به تنگه هرمز است. به تعبیر محمدجواد ظریف، هرمز «شریان حیاتی» ما است، اما شاید واقع‌بینانه این باشد که بگوییم وابستگی ایران به هرمز کشور را در یک «بن‌بست جغرافیایی استراتژیک» محصور کرده است و تا زمانی که بنادر ایران در مکران عملیاتی نشوند آزادی عمل ایران در استفاده امنیتی از هرمز محدود خواهد بود. دوم اینکه، وضعیت توسعه و تاب‌آوری اجتماعی استان هرمزگان و سواحل مجاور تنگه هرمز در شرایط مطلوبی قرار ندارد و همین امر در ترکیب با وضعیت قاچاقپتانسیل‌های ناامنی در مناطق مشرف به تنگه هرمز را بیشتر کرده است. سوم، استفاده از تنگه هرمز به‌عنوان یک اهرم فشار به نوبه خود می‌تواند خطر کاهش اهمیت آن را نیز در پی داشته باشد.

در بخش دیگری از یادداشت آمده:  در شرایط حساس کنونی دستگاه سیاست‌ خارجی کشور باید بتواند تعادل و موازنه پویا میان قدرت، محدودیت و تهدید را حفظ کند. برقراری این موازنه مسیر عبور امن ایران از این برهه تاریخی است. همان‌گونه که محافظه‌کاری مفرط ناشی از محدودیت‌ها می‌تواند مانع خلق ابتکار عمل‌های جدید برای پاسخ موثر به تهدیدات شود، اعتماد به نفس کاذب یا بهره‌برداری امنیتی بیش از حد از هرمز می‌تواند حقوقایران در تنگه هرمز طی سال‌های آینده را تضییع و تهدیدات نوظهوری را متوجه کشور کند.