سایه کرونا بر بازار نفت (مرور روزنامه‌های اقتصادی ) – اختصاصی

تلویزیون نفت

ایران به جای صادرات گاز به دنبال صدور ال‌ان جی باشد

روزنامه تعادل در گزارشی نوشت: در زمینه صادرات گاز در منطقه باید به چند مساله توجه داشت و با در نظر گرفتن آنها آینده صادرات گازی ایران را ترسیم کرد. در حال حاضر اسراییل در منطقه آبی خود به مقداری ذخایر گازی دست یافته که میزان آن نسبتا قابل توجه است و طبق برآوردها به حدود یک میلیون متر مکعب می‎‌رسد. براین اساس طبق توافقاتی که مدتی قبل اسراییلی‌ها با مصر منعقد کردند، قرار است این گاز به مصر و همین‌طور بخشی از اروپا صادر شود.

در همین حال شاهد تحریم گازی روسیه از سوی ایالات متحده امریکا بوده‌ایم که این می‌تواند تامین گاز اروپا که از طریق این کشور صورت می‌گرفت را تحت‌الشعاع قرار دهد. اما در این خصوص آنچه به نظر می‌رسد آن است که اروپایی‌ها غیر از منابع روسیه، به دنبال منابع گازی دیگری هستند که طبق آنچه به نظر می‌رسد، ایران در لیست‌شان قرار ندارد. در این زمینه گویا مذاکراتی با ترکمنستان مطرح شده تا تامین بخشی از گاز اروپا توسط ترکمنستان صورت گیرد.

در حال حاضر ایران به ترکیه و عراق صادرات محدود گاز را دارد که خب میزان آن بسیار کم است. باید به این مساله توجه داشت که حتی اگر اروپا تمایل به خرید گاز از ایران داشته باشد، این گاز باید از ترکیه عبور کرده و به اروپا برسد که بعید به نظر می‌رسد ترکیه با این موضوع همراهی کند.

در ادامه این مطلب آمده: امروز باید این مساله را پذیرفت که باتوجه به شکست پروژه خط لوله صلح و ناتمام ماندن اجرای آن پروژه به دلیل مخالفت امریکایی‌ها و حتی تحریم صدور گاز روسیه، ایران امکان صادرات گاز طبیعی را نخواهد داشت. بنابراین بهترین شیوه و راهکار تمرکز بر روش‌های جایگزین است که مهم‌ترین آن صادرات گاز مایع سی ان جی است. در این خصوص امکان صادرات به بازارهای مختلف برای ایران وجود دارد به ویژه کشورهایی همچون چین و سایر کشورهای آسیای جنوب شرقی می‌توانند مراکز مناسبی برای صادرات این محصول باشند. در این خصوص ایران باید هرچه سریع‌تر با تعریف رویکردها و هدفگذاری‌های جدید، زمینه حضور در این بازار را برای خود به‌طور گسترده فراهم آورد.

در مورد توافق تجاری میان چین و آمریکا

دنیای اقتصاد در گزارشی نوشت : اگرچه آتش‌ بس تجاری بین دو غول اقتصادی جهان، آمریکا و چین، در ماه جاری میلادی چشم‌انداز مثبتی را پیش روی اقتصاد جهانی ازجمله بازار نفت گذاشت، اما تحلیلگران درباره تحقق تعهدات طرف آسیایی تردید دارند. در فاز اول توافق تجاری چین تعهد داده است خرید محصولات انرژی از ایالات‌متحده را نسبت به سطح سال ۲۰۱۷ طی دو سال آینده ۴/ ۵۲ میلیارد دلار افزایش دهد. در نگاه اول همه چیز ممکن به‌نظر می‌رسد: بزرگ‌ترین تولید‌کننده نفت و گاز دنیا صادرات خود را به چین که خود بزرگ‌ترین واردکننده نفت و گاز است، افزایش خواهد داد.

در بخش دیگر مطلب آمده: درحالی است که واردات نفت از خاورمیانه با سهولت بیشتر و قیمت کمتری انجام می‌شود و پکن ناچار خواهد بود از میزان این نوع نفت که اتفاقا متناسب با خوراک پالایشگاه‌هایش است بکاهد. تمام نفت سبکی که چین در طول سال گذشته به‌صورت روزانه وارد کرده حدود ۷۰۰ هزار بشکه است که از کشورهای انگلیس، مالزی، لیبی و نیجریه خریداری شده است. این حجم از نفت سبک در قیاس با نفت سنگین مورد استفاده در پالایشگاه‌های این کشور بسیار ناچیز است. در واقع پالایشگران چینی تاسیسات خود را متناسب با نفت سنگین مانند آنچه در خاورمیانه تولید می‌شود طراحی و بهینه‌سازی کرده‌اند. بنابراین راسل در مورد توانایی پالایشگاه‌های چینی در تصفیه نفت سبک آمریکا آن هم در حجم بالا ابراز تردید می‌کند.علاوه بر این موضوع، اگر چین بخواهد بیش از یک میلیون بشکه از نفت آمریکا را وارد کند تا به تعهدش در قبال توافق تجاری عمل کند، ناچار خواهد بود نفت آمریکا را جایگزین نفت دریافتی‌اش از دیگر کشور‌ها کند که بیش از آنکه به سود صنعت این کشور باشد، به دیپلماسی اقتصادی این کشور ضربه خواهد زد. چین که رشد تقاضایش نیز کاهش پیدا کرده به‌سختی می‌تواند بر افزودن بشکه‌های دریافتی مانور محسوسی داشته باشد.