دادن درآمد گرانی بنزین به 60 میلیون نفر یعنی کشک (مرور صفحه نخست روزنامه ها)

سه استیضاح، تلافی بی اعتنایی به مجلس؟

هنوز هم بنزین موضوع موردتوجه رسانه هاست. یکی از مهمترین موضوعات صفحه اول روزنامه ها، تلاش مجلس برای استیضاح وزرای کشور و نفت با توجه به حوادث بنزینی اخیر است.

“آفتاب یزد” از تیتر “تلاش مجلس برای ابراز وجود” استفاده کرده که یادآور بی اطلاعی مجلس از سهمیه بندی بنزین و حالا تلاش برای جبران آن بی اطلاعی توسط مجلس باشد. “جهان صنعت” از این موضوع با تیتر “خط و نشان مجلس” یاد کرده و “شرق” این تیتر سوالی را انتخاب کرده: سه استیضاح، تلافی بی اعتنایی به مجلس؟

موضوع پیامدهای اقتصادی سهمیه بندی بنزین همچنان مورد توجه روزنامه هاست. برخی روزنامه ها به جاماندگان یارانه بنزینی و مشکلات طرح معیشتی دولت پرداخته اند و برخی دیگر موضوع تورم را مورد توجه قرار داده اند. در این میان روزنامه جوان در تیتر یک خود، شاید به دلیل در پیش بودن راهپیمایی امروز تهران، پیشنهاد “عیب یابی طرح بنزینی به وقت آرامش” را مطرح کرده است. “مردم سالاری” اما در گزارشی با تیتر “قیمت بنزین و تورم افسارگیخته” نوشته: با وجود اطمینان‌هایی که در روزهای گذشته در سخنان مقامات دولتی وجود داشته، ممکن است مسأله به همین سادگی نباشد. مهم‌ترین نکته این است که زمانی می‌توان طرح‌های مختلف افزایش قیمت بنزین و تبعات آن‌ها را با هم مقایسه کرد که این طرح‌ها در شرایط مشابهی اجرا شده باشند؛ اگر این شرایط با هم تفاوت اساسی داشته باشند اصولاً مقایسه صورت گرفته، اعتباری نخواهد داشت.

این گزارش می افزاید: در سال ۹۳، در حالی قیمت بنزین افزایش یافت که پیش از آن در آذر سال ۹۲، توافق موقت ژنو در مورد برنامه هسته‌ای ایران به دست آمده بود و بازار ارز در نتیجه این توافق کاملاً آرام شده بود.

پس از توافق ژنو، بخشی از دارایی‌های بلوکه‌شده ایران طی چند قسط آزاد شد و اتحادیه اروپا و آمریکا، بخشی از تحریم‌های خود (به‌عنوان مثال در حوزه پتروشیمی و خودرو) را به حالت تعلیق درآوردند. در سال ۹۴ نیز که دولت اقدام به افزایش قیمت بنزین کرد، چشم‌انداز امیدواره‌کننده‌ای در مورد رفع تحریم‌ها وجود داشت و در همین سال بود که توافق جامع هسته‌ای یا برجام به دست آمد. در آن سال‌ها، صادرات نفت و در نتیجه درآمدهای ارزی کشور بیش از شرایط فعلی بود و از این گذشته، چشم‌انداز اقتصادی کشور نیز کاملاً متفاوت بود.

دولت احمدی‌نژاد نیز در دو دوره در سال‌های ۸۶ و ۸۹ اقدام به افزایش قیمت بنزین کرد. در مورد آن سال‌ها نیز باید گفت که شرایط اقتصاد کشور با وضعیت فعلی تفاوت داشت. سال ۸۶ اقتصاد کشور با هیچ مشکل حادی دست و پنجه نرم نمی‌کرد و در سال ۸۹ نیز هنوز بحران ارزی روی نداده بود و تحریم‌های شدید بانکی و نفتی آمریکا و اتحادیه اروپا، هنوز اجرایی نشده بود.

چاره ای جز مصرف بنزین نیست!

مردم سالاری مصاحبه ای با احسان سلطانی اقتصاددان داشته که گفته: نیمی از مردم کشور به حمل و نقل عمومی دسترسی ندارند و ساکن مناطق محروم هستند. این افراد جز مصرف بنزین چاره دیگری ندارند.

از طرف دیگر بدترین خودروهایی که مردم یک کشور می‌توانند سوار بشوند به مردم ایران تحمیل شده است آن‌هم توسط سیاست‌های این دولت و دولت‌های گذشته. بستر حمل و نقل عمومی فراهم نشده است و اگر کسی می‌خواهد تردد کند باید از بنزین 3هزارتومانی استفاده کند تا اصلاح مصرف صورت بگیرد.

کدام اصلاح مصرف؟ مگر زمانی که بنزین 7برابر شد اصلاح مصرف شد؟ کل این سیاست گذاری و این برنامه‌ها و اخذ مالیات تورمی به نفع پولدارها بوده است. هدف دولت در این دو سال فقط فشار به طبقات متوسط و ضعیف بوده.

حالا هم افزایش قیمت بنزین 5 تا 10 درصد بر تورم تاثیر خواهد داشت و گرانی را افزایش خواهد داد. گرانی پیش می‌آید چون حمل و نقل گران می‌شود. نیسان و وانت که بخش مهمی از حمل ونقل داخل شهر و استانی را انجام می‌داد بنزین سوز هستند و مصرف بالایی هم دارند. اتفاقی که در چندماه آینده خواهد افتاد این است که ما تورم بالایی خواهیم داشت و رکود به شدت تشدید خواهد شد.