انتقال به یک جهان بدون نفت – قسمت دوم

عنوان انگلیسی: Transition to a world without oil

و به طور فزاینده ای مشخص است که ما نخواهیم توانست بر این واقعیت تکیه کنیم که ما این ماده را برای همیشه در اختیار خواهیم داشت برای هر چهار بشکه از نفت که ما مصرف می کنیم فقط یک بشکه کشف می کنیم و این فاصله در جهت بیشتر شدن پیش می رود همچنین این واقعیت هم وجود دارد که میزان انرژی که ما به دست می آوریم از نفتی که کشف می کنیم در حال کاهش است. در دهه ی ۱۹۳۰، ما ۱۰۰ واحد انرژی دریافت کردیم به ازای هر واحد که مصرف کردیم تا آن را استخراج کنیم به لحاظ تاریخی، کاملا بی سابقه بوده است. از مدت ها قبل این میزان به حدود ۱۱ واحد کاهش یافته است. و به همین دلیل است که در حال حاضر پیشرفت های غیر منتظره جدید، مرزهای جدید در زمینه  استخراج نفت در حوالی آلبرتا تقلا می‌کنند، یا در اعماق اقیانوس‌ها.

.

کشورهای تولید کننده نفت در دنیا ۹۸ تا هستند. اما از اینها، ۶۵ کشور قبلا از حداکثر توان تولیدی خود عبور کرده اند. ان لحظه که جهان به طور میانگین از این میزان حداکثر تولید عبور کند، مردم در عجب هستند که این واقعه کی رخ می دهد. و اینجا مسئله ای در حال پدیدار شدن وجود دارد که شاید این همان چیزی است که در جولای قبلی اتفاق افتاد هنگامی که قیمت نفت بسیار بالا بود.

.

اما، آیا ما فرض را بر این می گذاریم که همان نیروی استعداد و زیرکی و خلاقیت و سازگارپذیری که در ابتدا ما را به بالای قله انرژی رساند به طریق اسرار آمیزی بر باد خواهد رفتچه هنگامی که ما باید یک راه خلاقانه بازگشت به طرف دیگر را طراحی کنیم؟ نه. اما تفکری که ما باید به آن برسیم باید بر اساس یک ارزیابی واقعی از جایی که ما هستیم، باشد.

.

بعلاوه مسئله تغییر اقلیم هم حضور دارد، که مورد دیگری است که این رویکرد گذار را تقویت می‌کند. اما چیزی که من متوجه شدم وقتی که با متخصصان آب و هوا صحبت می کردم،نگاه وحشت رو به افزایش موجود در دیدگاهشان بود، همان طور که داده ها به دست می‌آیند، که به مراتب جلوتر از آنچه است که مجمع بین‌المللی تغییرات آب‌وهوایی در مورد آن صحبت می کند بنا به گفته مجمع بین‌المللی تغییرات آب‌وهوایی روی موضوع تغییر اقلیم ما ممکن است شاهد آب شدن میزان چشمگیری از یخ های قطبی در سال ۲۱۰۰ در بدترین حالت باشیم. در واقع اگر روند کنونی ادامه یابد، کل این واقعه می تواند در یک دوره ی ۵ یا ۱۰ ساله رخ دهد. اگر فقط سه درصد کربن به تله افتاده در لایه منجمد اعماق زمین در قطب به عنوان عامل گرمای زمین آزاد شود، معادل با میزانی از کربن است که ما نیاز داریم ذخیره کنیم، در طی ۴۰ سال آینده، تا از رخداد تغییر اقلیمی در حال وقوع جلوگیری کنیم. ما هیچ انتخاب دیگری به جز کربن گیری گسترده و فوری نخواهیم داشت

.

با این حال من همیشه خیلی علاقه مندم به فکر کردن درباره ی اینکه داستان ها احتمالا چه خواهند بود که نسل های بعد از ما در طول تاریخ بعد از ما در مورد ما خواهند گفت. “نسلی که در بالای قله ها زندگی کردند، به شدت غرق در عیاشی و خوشی بودند و از میراث شان سو استفاده های بسیار کردند”. و یکی از روشهایی که من دوست دارم که از آن راه این کار را انجام دهم این است که به داستان هایی که مردم از روی عادت می گویند برگردم قبل از آنکه ما نفت ارزان داشته باشیم، قبل از اینکه ما سوخت های فسیلی داشته باشیم، مردم تکیه می کردند به زور ماهیچه ای خود و انرژی ماهیچه ای حیوانات یا مقدار کمی نیروی باد، یا مقدار کمی نیروی آب.

.

ما داستان هایی مثل “پوتین های هفت لیگی” داشتیم: غولی که این پوتین‌ها را داشت، جایی که، وقتی که شما آنها را می پوشیدید، با هر گام بلندی، می‌توانستید هفت لیگ یا ۲۱ مایل را بپیمایید، یک نوع سفر کاملا غیر قابل تصور تا مردمی، بدون در اختیار داشتن چنان شکلی از انرژی

.

داستان‌هایی مانند قوری شوربای جادویی جایی که شما یک قوری داشتید و اگر کلمات جادویی را می‌دانستید این قوری به اندازه ای که شما می‌خواستید برایتان غذا مهیا می کرد بدون اینکه شما هیچ کاری انجام بدهید. به شرطی که می توانستید کلمات جادویی دیگر رابه خاطر بیاورید تا ساختن شوربا را متوقف شود، در غیر این صورت شما کل شهر را با شوربای گرم سیل باران می‌کرد.

.

یک داستانی به نام «پریان و کفاش» وجود دارد. افرادی که کفش درست می‌کنند به خواب می روند، صبح بیدار می شوند و کل کفش‌ها به طرز جادویی برای آنها ساخته شد. این چیزی است که برای مردم آن زمان غیرقابل تصور بود

.

اکنون ما پوتین های هفت لیگ را داریم به شکل شرکت‌های هواپیمایی EasyjetوRyanair ما قوری جادویی شوربا را داریم به شکل شرکت‌های خوار و بار فروشی Walmart و Tesco و جن ها را به شکل کشور چین داریم. اما قدر نمی دانیم که چقدر اینها شگفت آور بوده اند.

.

و اینکه داستان هایی که اکنون ما به خود می گوییم چه هستند همان طور که به آینده، درباره اینکه کجا می خواهیم برویم نظر می افکنیم و من دلیل می‌آورم که 4 حالت وجود دارند. یکی ایده ی کسب و کار رایج است، اینکه آینده مثل زمان حال خواهد بود، فقط بیشتر از این. اما همان طور که در طول سال گذشته دیدیم، به نظر بنده این ایده ای است که به طور فزاینده ای مورد پرسش واقع می شود. و از جنبه ی تغییرات اقلیمی چیزی است که در واقع امکان پذیر نیست.