ظریف، مصدق زمان است ؟

برای اولین‌بار در اواخر مذاکرات هسته‌ای بود که برخی روزنامه‌ها با کنار هم قرار دادن و تلفیق چهره دکتر مصدق و دکتر ظریف، ظریف را مصدق دوران دانستند.

اما سه‌شنبه شب استفاده ظریف از سخنان دکتر مصدق در شورای امنیت که به صورت مجازی برگزار شده بود  دوباره جمله ظریف مصدق زمان است را سر زبان ها آورد اشاره های دکتر ظریف به سخنان دکتر مصدق مربوط به شکایت انگلیس از ایران بود که در پی ملی شدن صنعت نفت صورت گرفته بود.

وجه شبه اول این دو نفر، تلاش‌شان برای خنثی کردن توطئه خارجی در مورد ایران است.

وجه شبه دوم حضور مسلط و افتخارآمیز هر دو‌ آنان در نهادهای بین‌المللی جهت احقاق حق ملت ایران، همراه کردن افکارعمومی جهانی و مبهوت کردن تلاش‌های قدرت‌های بزرگ دست‌کم از نظر معیارهای حقوق بین‌الملل است که احتمالا در این زمینه دکتر ظریف اگر بالاتر از دکتر مصدق نباشد، کمتر هم نیست.

 فراموش نباید کرد که ظریف حدود سه دهه است که در سازمان‌ملل و نهادهای بین‌المللی می‌درخشد، مورد احترام همه هیات‌های دیپلماتیک بوده

جالبه بدونین بزرگترین تئوریسین روابط خارجی آمریکا کتاب خود را به او بعنوان “بزرگترین دشمن قابل احترام من” تقدیم می‌کند و جان بولتون می‌گوید که می‌ترسیده “مخ ترامپ را بزند”!

 نقش او در صدور رأی به نفع ایران در محاکم بین‌المللی هم خود حکایت دیگری است که مشخصا در این زمینه هم با مصدق شباهت می‌یابد.

 امروز نارضایتی از وضع موجود و استیصال ناشی از آن، امری بدیهی است؛ اما بهتر است شفاف سخن بگوییم، نه آنکه به بیراهه برویم و داشته‌هایمان را انکار کنیم.

 ظریف، ظریف است و نیازی نیست که با کسی مقایسه شود. دکتر مصدق هم جایگاه تاریخی‌اش معلوم و مشخص است و نیازی به تکرار شدن در کالبد فردی جدید ندارد.

فقط می مانیم ما که باید از این دو شخصیت برجسته یاد بگیریم که در انجام هرکاری ظریف باشیم و صادق