Transition to a world without oilـ انتقال به یک جهان بدون نفت(قسمت سوم)

Transition to a world without oilـ انتقال به یک جهان بدون نفت(قسمت سوم)

.

یک ایده به بن‌بست رسیدن نیز وجود دارد، اینکه در حقیقت به یک طریقی همه چیز بسیار شکننده است به طوریکه ممکن است همه چیز یک جا آشکار و نابود شود این یک داستان رایج در بعضی مناطق است. داستان سوم، این ایده است که تکنولوژی می تواند همه چیز را حل کند. اینکه تکنولوژی می تواند به یک طریقی ما را از این شرایط کاملا عبور دهد.

.

و به نظر بنده این ایده ای است که در این سخنرانی های TED رایج است. این ایده که ما می توانیم راهی برای خروج از بحران عمیق اقتصادی و انرژی پیدا کنیم، اینکه یک حرکت به سوی علم اقتصاد به یک جوری می تواند محدودیت های انرژی را به طور مناسبی کنار بزند، ایده ای که منابع جدید شگفت آوری از انرژی را کشف خواهیم کرد که بدین معنی خواهد بود که می توانیم رفع کنیم همه نگرانی ها را درباره ی امنیت انرژی از یک طرف، ایده ای که ما به طور مناسبی می توانیم قدم بگذاریم به یک جهان کاملا قابل تجدید.

.

اما این جهان یک زندگی ثانویه نیست. ما نمی توانیم زمین های جدید و مجموعه های جدید انرژی را با یک کلیک ماوس ایجاد کنیم. و همانطور که ما نشستیم، تبادل نظر با یکدیگر می کنیم، هنوز افرادی در حال کندن معادن زغال هستند تا توان سرورها را فراهم کنند، استخراج کردن کانی ها تا همه ی آن چیزها را بسازند. صبحانه ای که می خوریم هنگامی که می نشینیم تا ایمیل هایمان را در صبح بررسی کنیم مسافت های درازی را طی کرده است، معمولا به لحاظ هزینه محلی، مجموعه های غذایی با حالت ارتجاعی بیشتر که در گذشته آن را تامین می کردند، چیزی که به شکل موثری آن را بی ارزش و گسیخته کردیم

.

ما می توانیم به شکل حیرت آوری خلاق و مخترع باشیم. اما همچنین ما در جهانی با محدودیت ها و تقاضاهای بسیار واقعی زندگی می کنیم. انرژی و تکنولوژی یکسان نیستند. آنچه که من درگیر ان هستم پاسخ گذار است و در واقع این روبه رو شدن با چالش های قله نفت و تغییر اقلیم به صورت مستقیم می باشد، و پاسخ دادن با یک خلاقیت و یک سازگاری و یک تصور پویایی که ما به وقع به ان نیاز داریم. این چیزی است که به شکل باور نکردنی سریع پخش شده است و چیزیست که چندین خاصیت ویژه دارد.

.

مثل ویروس است، به نظر می رسد به دور از چشم ما بسیار سریع منتشر می شود. به صورت آزاد است، این یک چیزی است که تمام کسانی که درگیر ان هستند همزمان که با آن کار می کنند آن را توسعه می دهند و منتقل می کنند خود سازمانده است. هیچ سازمان مرکزی بزرگی وجود ندارد که این را به جلو پیش ببرد، افراد صرفا یک نظر را انتخاب می کنند به حالت اجرا در می آورند و در جایی که هستند ان را پیاده می کنند. روی جواب متمرکز است. به طور عمده نظاره کردن آنچه است که مردم می توانند انجام دهند جایی که هستند تا به این پاسخ دهند. به مکان و مقیاس بسیار حساس می باشد.

.

گذرا بودن یک چیز کاملا متفاوت است. گروه های گذار در شیلی، گروه های گذار در ایالات متحده، گروه های گذار در اینجا آنچه آنها انجام می دهند در هر جایی که قدم می گذارید بسیار متفاوت به نظر می رسد. از اشتباهاتش به مقدار زیادی درس می گیرد. و حس تاریخی می دهد. سعی بر ایجاد این حس دارد که این یک فرصت تاریخی است تا چیزی خارق العاده انجام دهیم. و این فرآیندی است که واقعا فرح بخش است افراد، شادی زیادی را در انجام دادن این کار دارند، ارتباط مجدد با افراد دیگر، در حالیکه که این کار را انجام می دهند. یکی از چیزهایی که این را اساس می نهد ایده ی ارتجاع است.

.

و من فکر می کنم به طرق بسیاری، ایده ی ارتجاع مفهوم مفیدتری از ایده ی پایدار پذیری است. ایده ی ارتجاع از مطالعه ی بوم شناسی می آید و این موضوع در واقع درباره ی این است که چگونه سیستم ها زیستگاه ها، شوک های از بیرون را تاب می آورند، این که وقتی با شوکی از بیرون مواجه می شوند سریعا آشکار و تکه تکه نمی شوند. و من فکر می کنم که این مفهوم مفیدتری از پایدار پذیری است، همان طور که گفتم

.

زمانی که سوپرمارکت هایمان فقط به اندازه ی ۲ تا ۳ روز ارزش غذایی در خود دارند در هر زمانی، اغلب پایدار پذیری متمایل است به تمرکز بر روی بازده انرژی فریزرها و روی بسته بندی هایی که کاهوها در آن قرار گرفته اند. با نگاه کردن از لنزهای ارتجاع ما واقعا از خودمان می پرسیم که چطور به خودمان اجازه دادیم که به موقعیتی بیافتیم که اینقدر آسیب پذیر است. حالت ارتجاعی، خیلی عمیق تر از اینها می رود: درباره ی این است که واحدهای اندازه گیری را در درون آنچه که انجام می دهیم بسازیم، ایجاد کردن موج شکن هایی در میان اینکه ما چگونه چیزهای ساده را سازماندهی می کنیم که ما را تقویت کنند.